“อดข้าวดอกนะเจ้าชีวาวาย ไม่ตายดอกเพราะอดเสน่หา” หลายคนคงคุ้นหูกับสำนวนนี้ที่ท่านสุนทรภู่ได้เคยเขียนไว้ ในวรรณคดีขุนช้างขุนแผน ตอน พลายแก้วได้นางพิม คิดว่าคงโฟกัสเรื่องรักๆในวรรคที่สอง แต่สำหรับตัวผู้เขียนเองนั้น คงต้องให้ความสำคัญในวรรคแรกซะมากกว่า เพราะยึดคติที่ว่า “เรื่องกินเรื่องหลัก เรื่องรักค่อยคิดหลังจากกินอิ่ม” การกินว่าสำคัญแล้ว แต่การเลือกกินนั้นสำคัญกว่า เพราะปัจจุบันคนหันมาเรียนและทำอาหารทานในครอบครัวมากขึ้น อย่างคำโบราณว่า “เสน่ห์ปลายจวัก ผัวรักผัวหลง”………..อ่านต่อ
